ره عشق که هیچش کفاره نیست آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست
چه زیباست عاشقی و پرواز ،راستی چه زیباست عشق ،چیزی نیست که بتوان آن را با عقل سنجش کرد اگر عقل بیاید عشق را جایی نیست و باید بگوییم که اگر عشق آمد عقل باید خود را پنهان کند.
چرا که عقل را توان مقابله با عشق نیست باید عاشق شد تا مزه عرفان را چشید چرا که عشق رهبر و هادی عقل است در راه شناخت و همزمان با شناخت فنای در معبود می شود. باید گفت که عشق است که کار ساز است و اگر این نبود که دوستی و عاشقی نسبت به امام حسین(ع) وجود نداشت. عقل هیچگاه راضی به این همه اظهار علاقه نسبت به سرور شهیدان نمی شد و همین که عشق می آید و آن رابطه بین عاشق و معشوق پیش می آید عقل برای خود جایی نمی بیند و مجبور به استعفا می شود و همین است که می بینیم یاران امام حسین را هیچگاه عقل راضی نمی کرد به اینکه بایستند و با اینکه میدانند قتل آنها حتمی است بجنگند و کشته شوند. این نیست مگر عشق و محبت و همین راستی است که کار ساز است و شهداء نیز این گونه اند که با محبت و صفا می روند و آنقدر می روند و می آیند که خالص شده و به هدف می رسند و شربت حسین (ع) را می نوشند. اکنون در این کشاکش عرصه حق بر باطل ما آمده ایم تا بلکه مقداری از دیون خود را ادا نماییم و اگر لایق بودیم به شرف شهادت نائل آییم. اکنون این عاشقان آمده اند تا امضای خون خود را بر پیروزی اسلام نقش بندند.
من از خدا می خواهم که جزء آن دسته ای باشم که روز قیامت نامه اعمالشان را به دست راست آن ها می دهند و خوشنود و راضی وارد صحنه محشر می شوند. ای همه آن هایی که با خدای خود عهد شهادت بستید و رفتید من را هم بطلبید که اگر لایق باشم به حق بپیوندم و از جام شهادت بادیه ای بنوشم و مست شوم و با برگ شهادت از این رزمگاه خارج گردم چرا که جز این راضی نمی شوم.
وصیتنامه شهید حججی 
بخشی از وصیت نامه شهید طهرانی مقدم