زندگی نامه و وصیت نامه شهید علی حسین بذرافشان

زندگی نامه و وصیت نامه شهید علی حسین بذرافشان

برادر شهید علی حسین بذر افشان در خانواده ای متدین و با ایمان چشم به دنیا گشود، از زمان طفولیت در دامان پر مهر پدر و مادر تربیت یافت و از زمانی كه توانست با پدر در معاش روزمره اش كار كند، مشغول به كشاورزی شد و گاهی اوقات به این شهر و آن شهر می رفت و كارهایی را كه پاك و مشروع بود انجام 
می داد و نان حلال به خانه می آورد. قبل از انقلاب ازدواج كرد و صاحب شش فرزند شد، همگام با مردم در  پیروزی انقلاب فعالیت می كرد و با شروع جنگ تحمیلی به عنوان بسیجی عازم جبهه شد  و چندین مرحله در جبهه به خدمت مشغول شد، تا آنكه در اسفند ماه 1363 در عملیات بدر شركت نمود و در  تاریخ 25/12/1363 مجروح گردید و به یكی از بیمارستانهای تهران منتقل گردید كه پس از چند روز تحمل درد و رنج در تاریخ 1/1/1364  شربت شیرین شهادت را نوشید و به لقاءالله پیوست.

علی حسین هیچگاه از ذكر خداوند غافل نمی شد، از دروغ و تهمت و غیبت به شدت بیزار بود، و به نهی از آنها سفارش می كرد و می گفت: بترسید از خدا و در آن زمانی كه روز حساب فرا می رسد و همه عیبها آشكار خواهد شد. علی حسین همیشه سعی می كرد در برخوردهایش امر به معروف و نهی از منكر را به كار ببرد. شهید اگر می خواست به یك مهمانی برود، اگر به طریقی متوجه می شد كه مهماندار(میزبان) نماز 
نمی خواند به عناوینی از قبول دعوت برای مهمانی سرپیچی می كرد، به خمس و زكات اهمیت زیادی میداد  بی مورد قسم نمی خورد، به جبهه علاقه زیادی داشت و اگر  با چند روز تاخیر به جبهه اعزام می شد 
می گفت حتما لیاقت و شایستگی در من نیست كه اعزام نشدم، از خداحافظی با مادرش ابا داشت، می گفت شاید محبت و عاطفه مادرم، مانع رفتن من به جبهه شود و می گفت از طرف من با او خداحافظی كنید.

روحش شاد

وصیت نامه گهربارش:

بسم  رب الشهداء و الصدیقین

"و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتاً بل احیاءٌ عند ربهم یُرزقون"

با سلام به امام عصر، آن منجی بشریت و با سلام به امام، نائب  برحقش آن پیر جماران و با سلام به راهیان كربلا و قدس و با سلام به مجروحین كه جان خود را در كف اخلاص نهاده و عضوی از بدن خود را برای خدا دادند، بله همینطور كه آیه قرآن مجید می فرماید:

"یا ایها الذین آمنوا ان تنصروا الله ینصركم  و یثبت اقدامكم"

ای كسانی كه ایمان آورده اید! اگر یاری كنید خدا را( دین خدا)، خدا یاری می كند شما را، ثابت قدم 
می كند گامهای شما را.

بله این است آیه قرآن و من از همشهریهای خود می خواهم كه دست از امام برندارند و جبهه ها را خالی نگذارند  و كمكهای خود را همچنان به جبهه كنند تا یك وقت رزمندگان بی چیز و خسته نشوند و توصیه ای كه به رزمندگان دارم این است كه ای رزمندگان! كه شیران روز و زاهدان شب هستید، شما اگر دشمن را بكشید، پیروز هستید و كشته هم بشوید باز پیروزید. و از مردم شهیدپرور می خواهم كه دل به دنیا نبندند و به این زرق و برق نگاه نكنند. ای مردم! دل از این دنیا بكنید و در راه خدا جهاد كنید و اگر شخصی بر ضد اسلام حرفی می زند، مشت محكمی به دهانش بكوبید و مواظب باشید كسانی مانند این نخاله ها... كه 
می خواهند ضربه به اسلام بزنند، مشت محكمی به دهان آنها بكوبید و نگذارید قدم از قدم خود بردارند... همسرم! از شما می خواهم كه برای من هیچ ناراحت نباشید و كاری نكنی كه فرزندان احساس كنند كه یتیم شده اند و امیدوارم كه از مرگ من ناراحت نباشید، برای من گریه نكنید و برای حسین گریه كنید كه لب تشنه، سرش را از  بدن جدا كردند.

از برادران عزیزم می خواهم كه اسلحه بنده را به زمین نگذارید، تا وقتی كه ریشه كفر و منافقین 
ان شاءَ الله از ریشه بركنده شود و پرچم جمهوری اسلامی ایران در سراسر جهان برافراشته شود... از همه همشهریها و فرزندان خودم می خواهم كه نماز را به دقت و در مسجد بخوانید.

ان شاءَ الله

     علی حسین بذر افشان   

لشكر نجف اشرف –گردان چهارده معصوم

       17/12/1363